Wirusy były najwcześniejszą formą życia na ziemi, są to najmniejsze mikroorganizmy znacznie mniejsze od bakterii. Różnią się one od większości mikroorganizmów tym, że posiadają jeden rodzaj kwasów nukleinowych DNA lub RNA.

 Kwas nukleinowy jest im niezbędny do rozmnażania, ale są one niezdolne do reprodukcji poza żywą komórką. 

Wirusy są bardzo małymi cząsteczkami zbudowanymi z kwasu nukleinowego, otoczonego płaszczem białkowym zwanym kapsydem, którego zadaniem jest ochrona kwasu nukleinowego przed czynnikami zewnętrznymi.

Niektóre z nich są również pokryte osłonką na powierzchni, której mogą występować kolce jak w przypadku wirusa grypy – kolce te ułatwiają wnikanie wirusa bezpośrednio do komórek.

Dzielimy je na dwie grupy pod kątem rodzaju kwasu nukleinowego, do wirusów DNA zaliczamy wirusa ospy wietrznej, opryszczki, cytomegalii, mononukleozy, chłonniaka oraz inne.

Z kolei do grupy wirusów RNA zaliczamy wirusy typu hiv, aids, wirusa grypy, koronawirusa, ebola, polio i retrowirusy.

Ozonowanie przeciwko wirusom

Ozonowanie niszczy wirusy rozpraszając ich kapsomery i uszkadzając wirusowe kwasy nukleinowe, a przy odpowiednich stężeniach także zewnętrzną białkową powłokę poprzez jej utlenienie.

Badania dowodzą że ozonowania skutecznie radzi sobie z wirusami osłonowymi jak i wirusami nagimi.

Przy wirusie bez osłonowym, ozon wchodzi w reakcje z białkami kapsydu i ich aminokwasami. Podczas kontaktu tworzy wodorotlenki i wirusy tracą ochronę przed stresem oksydacyjnym.

W przypadku wirusów osłonowych takich jak koronawirus ozon rozbija cząsteczki lipidowe w miejscu ich wiązań, a gdy osłona wirusa ulegnie fragmentacji kwas nukleinowy traci swoje właściwości. Wirusy w tym covid są czułe na ozonowanie i już przy dolnych limitach stężeń dezynfekcyjnych doprowadzamy do ich usunięcia.